Ból duszy, który wykrzywia ciało... Ucieczka przed rzeczywistością... w cielesność, fizjologię, rozkosz. Wykrzywioną, ale i - malowniczą. "Ostatnie tango w Paryżu". Francis Bacon. Jan Saudek.

On (Marlon Brando) jest 45-letnim Amerykaninem mieszkającym w Paryżu. Właśnie zmarła mu żona. Został pusty Paryż, ciemne, hotelowe jaskinie... i ból.

Ona (Maria Schneider), jest  to śliczną 20-letnią Paryżanką, zaręczoną z młodym filmowcem.

Młodziutka, eteryczna, pstrokata...

Każdemu z nich - czegoś brak.

Przypadkowe spotkanie staje się ... początkiem, ucieczką... końcem?...

Obydwoje zagłuszają dręczącą ich pustkę - cielesnością, rozkoszą, perwersją.

Osławiony obraz Bernardo Bertolucci'ego. Niegdyś - głośno zakazany owoc. Dziś - jedna z bardziej znanych ikon klasycznego kina.

Świetne zdjęcia Vittorio Storaro - wzorujące się na poetyce i metaforze malarstwa Francisa Bacona.

Chodź z nieco inną symboliką, podobną poetykę wykorzystuje znakomity fotograf, nasz sąsiad z południa - Jan Saudek.

___________________________

"Ostanie tango w Paryżu",

reżyseria - Bernardo Bertolucci;

zdjęcia - Vittorio Storaro 

scenografia -  Ferdinando Scarfiotti

___________________________

Malarstwo - Francis Bacon

___________________________

Fotografia - Jan Saudek

____________________________