Tym razem także kadry, tyle, że bardziej - dla wyobraźni. Prezentujemy scenariusz krótkiej, nieco przewrotnej etiudy, o tematyce jeszcze nie całkiem wystygłej. Życzymy smacznego. [tdd]

„SET OFF”

1. 

Cały ekran wypełnia flaga Polski. Słychać hymn. Po kilku sekundach muzyka zaczyna zawodzić jak na zacinającym się gramofonie (powolne oddalenie) - flaga okazuje się być fragmentem układu pasków. W momencie, kiedy okazuje się, że to flaga USA, słychać motyw z „Gwiezdnych wojen” (owo „ta-ra!”).

Kamera odjeżdża jeszcze dalej i widać, że flaga jest na ekranie telewizora. Telewizor stoi w centralnym miejscu pokoju na stoliku, naprzeciw kanapy.

Wyciemnienie.

2. 

Spacer z kamerą po mieście: skupienie uwagi na anglojęzycznych szyldach, słychać strzępki rozmów w knajpianych ogródkach („sorry”, itp.), bilbordy, reklamy filmów.

Wyciemnienie

3. 

Wizyta w McDonaldzie. Rozmowa z pracownikami: dlaczego tu pracują?, jak im się pracuje?, itd. Wyeksponowanie kolorów, zadowolenie klientów, szczęśliwych rodzin z dziećmi, brudnymi od jedzenia na twarzach i rozwrzeszczanych jak w reklamach telewizyjnych. Generalnie - ma to być miła pocztówka z McDonalda.

Wyciemnienie

4. 

Koniec Sceny 3 widać w telewizorze ze sceny 1.

Przed telewizorem człowiek w cieniu, widać tylko sylwetkę. Je hamburgera, popija colą.

Przełącza na inny program, gdzie ogląda przemówienie George'a Busha (w Polsce). Gdy Bush kończy mówić: „Tu na razie jest ściernisko...”, psuje się obraz i za moment pojawia się fragment PKFdotyczący wizyty Chruszczowa.

W telewizji znów zakłócenia. Człowiek, zniecierpliwiony, podchodzi i wali w niego pięścią. Obraz powraca: mężczyzna stylizowany na Wołoszńskiego (plan pełny, tło nieostre)  :

         WOŁOSZAŃSKI:    Za chwilę, w tym pokoju, odbędzie się rozmowa.

                          Rozmowa ta będzie miała  kluczowe znaczenie dla dalszego przebiegu wypadków.

Gdy wychodzi z kadru, odsłania wnętrze pokoju: dwóch 5-6 letnich Chłopców siedzi na podłodze jakiegoś pomieszczenia o białych ścianach . Jeden z nich bawi się szalikiem kibica. Rozmawiają ze sobą, udając, że mówią po angielsku.

Wyciemnienie

     5.    

W pokoju o białych ścianach (tym samym co wcześniej) siedzi na podłodze dwóch Pacjentów w      kaftanach bezpieczeństwa. Jeden ma na szyi szalik kibica.

         A:                  Dostałem szalik. Ładny?
         B:                  Dziwnie pachnie.
         A:                  To detergenty.
         B:                  Co?
         A:                  Środki do dezynfekcji.
         B:                  Nas też dezynfekują, a pachniemy inaczej.
         A:                  Nas myją mydłem
         B:                  Na ogół szarym.
         A:                  Skąd wiesz?
         B:                  Poznaje po swoim samopoczuciu.
         A:                  Ja się czuję nieźle.
         B:                  Bo dostałeś nowy szalik.
         A:                  Nie jest nowy. Z drugiej ręki.
         B:                  Tej, której nie wybrałeś?    
         A:                   Co?
         B:                   No, zawsze jest tak, że kiedy nie możesz się zdecydować, ofiarodawca chowa

                                dwie rzeczy za plecami, a ty wybierasz rękę. Pewnie nowy szalik dostał się komuś

                                innemu. Od kogo go masz?
         A:                   To przygnębiajce.
         B:                   Od kogo go masz?
         A:                   Od dziewczyny.
         B:                   Przecież my nie mamy dziewczyn.
         A:                   Ale nie od mojej. Takiej normalnej, niczyjej... a może czyjejś...
         B:                   Nie przeszkadza ci ten zapach?
         A:                   Powąchaj, zdezynfekujesz sobie nos.
         B:                   Po co?
         A:                   Żeby lepiej wyczuwać nastrój pielęgniarki.

Wyciemnienie

6.

Rozmowa z pracownikiem / pracowniczką McDonalda na neutralnym gruncie. Próba   wydobycia informacji o warunkach pracy, o przełożonych, wynagrodzeniu, itd. Można założyć, że będzie to młoda osoba, więc pytania będą również dotyczyć jej planów na przyszłość, obecnej sytuacji finansowej, etc.

Niby-ekranowy śnieg...

   7.

Pokój ze sceny 5. Wchodzi pielęgniarka; bardzo ładna, wysoka, nie pulchna, ale o bujnych kształtach, brunetka.

PIELĘGNIARKA:           O.K. boys! It's time to go to sleep, now. Sweet dreams!
                                                                                                                        /Gasi światło i wychodzi./
                          B:          (skonsternowany) Halo! Psze pani! Halo!
WOŁOSZAŃSKI: /off/  (śmiech) O, nie, litości! (śmiech)
                                                                 Dobra! Cięcie!

Cięcie

   8. 

Jak na pocztku sceny 4, kamera odjeżdża od telewizora i widać, że na kanapie, w mundurze żołnierza polskiego i amerykańskim, kowbojskim kapeluszu, jedząc hamburgera - siedzi A.

                                                 KONIEC

Wszelkie prawa zastrzeżone - Łukasz Twaróg '2004